زنـ زیبــآست ...

چه آن زمـآن که از فـَرط خـستگـی چـهـره اش درهـم اَست ...

چه آن زمـآن که خـود رآ مـی آرایـد از پس تمـآم خـستگـی هـآیش ...

چه آن زمـآن که فــریآد مـی زند بـر سـرت...

وتــو فقط حـرکتــ زیبـای لبهـآیشـ رآ مـی بینـی !!!

چه آن زمـآن که کــودکی جـآنش رآبه لبــ رسـآنده ...

و دستـ بر پــیشـآنی زده و لبخنــد مـی زند

زنـ زیبــاست ...

آن زمـآن که خـسته از همه تُهمتــ هـآ و نـآبرابری هـآ

بــاز فـرآمـوشش نمـی شود؛

مــآدر استــ ، همـسر استــ ، رآحتــ جـآن است !

زنـ زیـبآست ...

زمــآنی که خــرآمیدنش رآ بین بــآزوآنتــ نفهمــیدی

زمـآنی که نــدآشته هـآی خـودتـ رآ به پـآی ضعفش گــذآشتی ...

آری زنـ زیبـآست!!!